Babaya Saygı 'Nur'lu Öykü'

8.592 Görüntüleme Yaşanmış Hikayeler 2 Yorum

Van’da, Vali Tahir Paşa’nın konağında kaldığı günlerdi. Bir gün basit kıyafetli bir köylünün kapıda kendisini beklediği söylediler. Kapıya koştu. Gelen babasıydı. Bir merkeple Nurs’tan kalkmış, Van’a oğlu gelmeye gelmişti. Bediüzzaman sevinç içinde babasının ellerine sarıldı, öptü. Halini hatırını sordu. Annesi ve kardeşleri hakkında bilgi aldı.

Mirza Efendi, kapıda oğlunu, “Oğlum, burada benim, senin baban olduğumu sakın kimseye söyleme” diye uyardı.

Bediüzzaman babasının önüne geçip ona yol gösterdi ve içeri aldı. Salona girdiler.

Vali ve şehrin diğer ileri gelenleri de oradaydı. Sofi Mirza Efendi, utanarak kapının eşiğine yakın bir yere oturdu.

Bediüzzaman, uyarısına rağmen babasını topluluğa iftiharla tanıttı:

“İşte bu zât benim babam Sofî Mirza Efendidir.”

Ve babasını kapı ağzından alarak baş köşeye, Vali Tahir Paşa’nın yanındaki sedire oturttu. Onun layık olduğu yer orasıydı.

Baba herkesin önünde ve başında olmalıydı.


Bediüzzaman’la Yaşayan Öyküler

Facebook'ta Paylaş Twitter'da Paylaş