Bir sermaye idi ömür gitti elden.
Bülbül şakıyıp uçup gitti gülden.
Raksa geldi, çaldı her bir telden.
Anlayan var mı acep bu dilden.

Bülbül güle, gül bülbüle hasret.
Dünya hanında gaflete olan kesret.
Muhteşem mektubu okumaya basiret.
Göçüp gitti, çoktan bizim aşiret.

Şakıdı ömür boyu gonca güle.
Soran oldu mu acep biri bülbüle.
Nedir derdin, neden bunca çile.
Bu nağmeyi öğreten kim bülbüle.

Pervane olmuş gelmiş raksa.
Kafasını kaldırıp semaya baksa.
Eneyi kırıp kafa fenerini yaksa.
Başka âleme bakar bu yıldızlar.

Gel sen de oku kâinat kitabını.
Birkaç muhtaca yap hitabını.
Susamışlara sun hayat âbını.
Memnun eyle yaratan Rabb’ini.