Ufka çöktü koyu bir kızıllık

Döndü gidiyor gün batıyor

Gölgenin üstüne çöktü karanlık

Sessizliğe büründü alem yatıyor.

Nefes be nefes, soluyor canlar

Canhıraşane koşar insanlar

Rızkın peşinde çırpınıp koşanlar

Bilmeliki kainata hüküm eden var.

Nereye kayboldu gitti o ziya

Mavi denizdeki gizemli suya

Mahlukat daldı şimdi uykuya

Cennetten görür güzel bir rüya.

Şu darı dünya kararsız bir makar

İnsanda ne gurur kalır ne de vakar

Bir lezzet tattırsa bir tokat çakar

Bu kainat bir meydanı haşre akar