Tutununca, kaybeder kanadını yerde kuş

Yağmurun acısını ne bilir toprakta gül

Hangi yıldız kayar da kanatmaz gökyüzünü

Gene can veriyoruz derin bir rüyada biz

Ey bahar, söyle, hülya nerdedir, Elif nedir

Neden mahkûm tenhada büyüyen ellerimiz

Hülya çıban gibidir yürekte, kalır izi

Elif renk ülkesinin hakimi, esrarengiz

Deniz akıp dururken damarlarında sessiz

Gözbebeklerinde mi arıyorsun denizi

Kırağı çalan yaprak kan rengini ne bilir

Kanatlanır mı göğün sevdasına ermeyen

Ateşi bir gül gibi koklayanın yurdunda

Yalnızlık sessizliğin ruhuna pervânedir

Elif, sönen bir mumun karanlığında ışık

Mevsim, Elif´e meftun olan hülyaya aşık

Ayrılık anlamaktır isyana gömülmeyi

Gecenin gözlerinde güneşi görmez hayal

Denize varan nehir arar mı dökülmeyi

Ey bahar, gel beni al, bendeki efkarı al

Hangi ipek bilir ki bir sultana gülmeyi!