Peygamber aleyhisselam'ın saadetli hanesinin yakınında evi bulunan bir komşusu vardı. Bir gün güzel bir çorba yaptı ve Resulullah’ı yemeğe davet etti. Peygamber Aleyhisselam, Hz. Aişe’yi kasd ederek: “Onu da çağırıyor musun?” dedi. Komşu: “Hayır!” cevabını verdi. “Öyleyse ben de gelemem!” buyurdu Resulullah. O adam, bir başka gün yine yemek yaptı ve Resulullah’ı yine davet etti.

Peygamber Aleyhisselam ise ona yine aynı soruyu sordu:

“Aişe’yi de çağırayım mı?”

O adamın işi de pek bir garipti. Yine: “Olmaz.” dedi.

Peygamber Aleyhisselam da: “Öyleyse ben de gelemem!” buyurdu.

Resulullah’a komşu olmak bahtiyarlığına ermiş o adam, bir başka gün, üçüncü kez Peygamber Aleyhisselam’ı evine davet etti.

Resulullah’ın bu konuda kararı kesindi, sordu: “Aişe de gelsin mi?”

Komşu bu sefer: “Evet, gelsin!” dedi.

Bunun üzerine, Peygamber Aleyhisselam, Aişe annemizi de yanına alarak, komşusunun yemek davetine icabet etti.