Hiç göze gelmediler 
Gözdesi de olmadılar kimsenin 
Kimse farkına varmadı yalansız gözlerinin 
Göz oldu mu yüreklerinin 
Hiç anlamadılar 
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular 

Çözülemedi bakışlarındaki tarifsiz sevdalar 
Kim dedi sevgimi 
Büyüyünceye kadar cevapsızdılar 
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular 

Sarıydılar yada soluk benizli 
Çoğunlukla karaya yakın bir esmer 
Ve onlar genellikle burunlarını hiç silmezler 
Derin iç çekişleri bundandır 
Dünyanın kahrından değil 
Çünkü umurlarında değil 
Onların farkında olmayanlar 
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular 
Onlar çok ve çocuklar 
Büyüyecek adam olacaklar 
Önceleri öğretmen,ebe 
Sonra doktor olmak isteyecekler 
Bildiklerinden değil 
En yakınlarında onları gördüler, 
Hep onlar olmak istediler 
Çalınmış geleceklerinden habersiz 
Yarım yamalak düşlerde eridiler 
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular 

O güzelim yürekleri 
Delikanlılık edebiyatıyla körelttiler 
Okumanın erdeminden 
İnsan gibi yaşamanın bilimden geçtiğinden 
Haberleri olsun istemediler 
Ne kadar parlarsa parlasın 
Hep suskun kaldı o gözler 
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular 

Ahmed Ariften bu yana 
Yolunu gözleyenlerin adı değişti 
Hepsi o kadar 
Kuşpalazı,boğmaca,karaçiçek,sıtma 
Belki azaldı ama 
Yeni nedenleriyle yürek enfaktı 
Kanser filan hala kapıda 
Çaresizlik dağlar aşırmakta 
Yer yurt terk edildi 
Gurbet artık sıla 
Çalansa bildik değil başka bir hava 
Kırıldılar farkında olmasanız da 
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular 

Onlar çok ve çocuklar 
Gözlerinden dillerine dökülürse 
Bir gün sorular 
Sürdürebilecek miyiz aynı yalanı 
Yoksa yine susturacak mıyız onları 
Küçüldü dünya 
Çoğu gitti azı kaldı 
Geçici demişlerdi körlüğümüze 
Biraz fazla uzadı 
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular 
Onlar çok ve çocuklar 
Sesiz de kalsalar bizi bağışlamayacaklar 
Mazeretlerimize inanmayacaklar 
Yaşamımızda görünmedikleri her karenin 
Hesabını soracaklar 
Hazırlıklı olmak gerek 
Çünkü onlar şimdilik 
Çok ve çocuklar