2.313 Görüntüleme MAKALE 1 Yorum

İlk kalp atışlarım duyuldu önce. Yeni yeni oluşan bedenim, hissediyordu bunu, çok güvenilir bir yerdeydim. Sıcacıktı. Küçük ritimlerle atan kalbim, sevmişti burayı. Evim burası olmalıydı... Bir kaç ay kaldım orada. Beni severdin hissederdim, "benim kızım annesini çok sevecek" derdin, ne hayaller kurardık birlikte... Herkes hiçbir şey bilmezdi, oysa biz seninle dertleşirdik "az kaldı kızım, yanıma geleceksin" derdin, ben burkulup "burayı bırakmak istemiyorum anne, korkuyorum, böyle güven içinde yaşayayım hep" derdim. Elini hafifçe karnında gezdirirdin, farkında değildin kalbime dokunurdu elin... O en içten sesinle, "korkma kızım, ben hep senin yanında olacağım" derdin... Sana hiç koşulsuz güvenip korkmazdım.

Ve bir kış sabahı haber verdim geleceğimi sana. Beni karşılamak için tüm hazırlıkları yapmıştın. Meğer ne çok seviyormuşsun beni... Gözlerimi açtığımda hiç tanımadığım ablaların kollarındaydım, önce çok korktum anne. Ama birazdan o mis gibi kokunu hissettim. Ve kollarına bıraktıklarında beni içimin rahatladığını da... Doğru söylemiştin, beni ilk sen karşıladın hep yanımda oldun. Güven sen demekti... Ben senle güvendim...

Beni izlemeye gelenleri duyuyordum, onlar beni uyuyor zannediyorlardı. Oysa ben çok yorgun olduğumdan gözlerimi açamıyordum. Babamın sesini duydum biraz sonra. Kocaman elleriyle tuttu beni, az daha düşürecekti, çok korktum anne... Neyse ki sonra yeniden koydular senin yanına... Hastane odasında geçen günlerimde öğrendim ki annem hep benimle ve Allah bana çok güzel bir aile hediye etti...

Günler geçiyor ben büyüyordum. Babamın beni uyutmak için kulağıma Allah Allah diye fısıldayışlarını, ablamın beni hiç kıskanmadan çocuk haliyle sevgisini göstermeye çalışmasını, bana şişko dediklerinde kızdığım, "ben tombulum" diyip yanlarından kaçtığım teyzeleri, ilk adımım attığımdaki duyduğunuz heyecanı, benim her zaman yanımda sen varken, benim bir şey olduğunda baba! Diye ağlayışlarımı, her gece bana bıkmadan iyi geceler öpücüğü veren seni, unutur muyum hiç ANNE? Bunlar benim hayata gelmemin sebepleriydi. Sen benim hayatta kalabilmemin en önemli kaynağı...

Her yıl biraz daha huysuzlaştı bu tombul kız anne. Tombulluğu gitse de sevgisi hiç gitmedi. Okul başladı bir gün, bir gün bitti... Neler yaşandı o zaman içinde... Neler yaşadık öyle... Sevinçler, heyecanlar, kırgınlıklar, gözyaşları... Kim olur senin gibi kalp kırıklıklarında ben kimin kollarına atarım kendimi sorumsuzca, kim ağlar benimle sabaha kadar senden başka... Kime sonuna kadar güvenirim böyle. Bilirim ki sen anlarsın beni sadece, bilirim ki ne olursa olsun sadece sen ağlarsın samimiyetle benimle. Ve bilirim ki sen yoksan hayatımdan bir umut çiçeğim solmuş demektir. Hayatta umut varsa yaşanır anne!

Evden çıkışlarda duanla gitmenin verdiği o huzuru başka kim sağlayabilir ki. Uzaklaşırken evden, arkandan en sevdiğin bir çift göz tarafından izlenilmenin o verdiği mutluluğu kim sağlar kim... kimse...

Deli kızın hala deli anne. Bu deli kız ne kadar deli olsa da sevgisiz yapamayacağını bilecek kadar akıllı...

Kimse anlamadı beni anne... Gülüşlerime kandı herkes, oysa gülüyordum ki kimse acımı bilmesin, ne anlatmak istediğimi anlamasınlar diye... hiç derdi yok diye geçip gittiler yanımdan.Safmışım öyle dediler.Saflık temizlik mi dedim, hayır dediler.Safsın,hemen güveniyorsun insanlara,yalan da var bu dünyada dediler.Oysa sen bana yalanı hiç öğretmedin anne,Meğer yalan bir sende yokmuş bilemedim.Göremediler,bu deli kızın deliliğinin nedenini göremediler,içinde ki burukluğu,kırılmışlığı...ben odamda yastık basıp ağlarken başıma,onlar gözlerimin şişkinliğiyle alay ettiler...İlk seni tanıdım bu hayatta, herkesi sen sandım,herkesi sen yaptım..Meğer bir tane annesi olurmuş insanın bir tane doğrusu...Meğer sen hiç kimseye benzemeyecek kadar tekmişsin..Sen sadece benim annemmişsin...

Bu dünyadan giderim bende herkes gibi.adım kalır bir kaçta gözyaşı...Yemin olsun tek sözüm hiç değişmeyecek..Hayata gözlerimi senle açtım senle bitecek..ilk ve son sözüm "ANNE".....

Bilirim ki dualarındayım ve hep yanındayım...Şimdilerde bir sızı var yüreğimde,bilirim sende de var aynı yerde.Çocukların canı acısa anneler hisseder onlarınki de acır derdin..Biliyorum sen yalan söylemezsin.senin de canın acıyor şimdi...Birde anne...Hakkını nasıl ödeyeceğim korkusu ile yaşıyor bu deli kız..Yıllarımı sana versem bir içten tebessümüne eş gelir mi ki...

Anne demek umut demektir...

Nefes alıyorsam en güzel vesilesin demektir...Kızın umutsuz ve nefessiz yaşayamaz anne... Küçük kızın hep minik kalsın hiç büyütme ve bırakma anne...

Şeyma Yeniçeri

Facebook'ta Paylaş Twitter'da Paylaş